பயணமே வாழ்க்கை !- முனைவர் வா.நேரு

 வாழ்க்கைப்பயணம் என்பர். ஆனால் பயணத்தையே வாழ்வாக்கிக் கொண்டவர்கள் தந்தை பெரியாரும் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் அவர்களும். தன் வாழ்க்கை முழுவதும் பயணித்துக்கொண்டே இருந்தவர் தந்தை பெரியார். அதனால்தான் தந்தை பெரியார் அவர்கள் மறைந்தபோது, ‘‘தந்தை பெரியார் தன்னுடைய சுற்றுப்பயணத்தை முடித்துக்கொண்டார்“ என்று டாக்டர் கலைஞர் அவர்கள் அறிவித்தார்.

தந்தை பெரியார் என்றவுடன் நமக்கு நினைவுக்கு வருவது அவரது சுற்றுப்பயணம்தான். தன்னுடைய வாழ்க்கை முழுவதும் ஒப்புக்கொண்ட தேதிக் கூட்டத்திற்கு, எத்தனை துன்பங்கள் உடல் ரீதியாக இருந்தாலும் அதனையெல்லாம் பொருட்படுத்தாமல் பட்டி தொட்டியெல்லாம் சென்று பேசியிருக்கின்றார். இன்றைக்கு இருப்பதுபோலச் சாலை வசதிகளோ, போக்குவரத்து வசதிகளோ இல்லாத காலத்தில் தந்தை பெரியார் இலட்சியப்பயணம் என்பது மிகப்பெரும் வியப்புக்குரியது.

உலகச் சுற்றுலா நாள் செப்டம்பர் 27. அதாவது பயணத்தை ஊக்குவிக்கும் நாள். உலகச் சுற்றுலா நாள் என்பது அய்க்கிய நாடுகள் சபையின் தீர்மானத்தின் மூலமாக 1980ஆம் ஆண்டிலிருந்து உலகம் எங்கும் கொண்டாடப்பட்டு வருகிறது.1979இல் ஸ்பெயின் நாட்டில் நடைபெற்ற அய்க்கிய நாடுகள் மூன்றாவது பொது அவைக்கூட்டத்தில் இதற்கான தீர்மானம் கொண்டு வரப்பட்டு நிறைவேற்றப்பட்டுள்ளது. சுற்றுலா ஏன் தேவை என்பதை மக்களுக்கு விளக்கவும், சுற்றுலா என்பது எப்படி மக்களின் சமூக, கலாச்சார, அரசியல் மற்றும் பொருளாதாரத்தில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது என்பதை எடுத்துக்காட்டவும் இந்த நாள் கொண்டாடப்பட்டு வருகின்றது.

சுற்றுலா என்பது பயணிப்பது. நாம் மதுரையில் வசித்துக்கொண்டு, மதுரையில் இருக்கும் இடங்களைச் சுற்றிப் பார்ப்பதை சுற்றுலா என்று சொல்லமாட்டோம். மதுரையில் இருந்து சென்னைக்கோ, வேறு மாநிலத்திற்கோ, வேறு நாட்டிற்கோ செல்லும்போது அது சுற்றுலா என்னும் தலைப்பில் வரும்.

ஒவ்வோர் ஆண்டும் சுற்றுலா சம்பந்தப்பட்ட ஒரு கருப்பொருளை எடுத்துக்கொண்டு, அதனை விளக்கும் வண்ணமாகச் சில நிகழ்ச்சிகளைத் திட்டமிடுகிறார்கள். அந்த வகையில் 2024 ஆம் ஆண்டுக்கான உலகச் சுற்றுலா நாளின் கருப்பொருள் ‘தொடர்ச்சியான பயணங்கள், நிலையான நினைவுகள்’ அதாவது ‘கவனத்துடனும் பொறுப்புடனும் பயணங்கள்’ அதன்மூலம் நிரந்தரமான நினைவுகளை விட்டுச்செல்லுதல் என்பது ஆகும்.( Sustainable Journeys, Timeless Memories,” focusing on the importance of responsible and mindful travel.)

தந்தை பெரியார் அவர்கள் தன்னுடைய கொள்கையைப் பரப்புவதற்காக அயராது பயணம் செய்துகொண்டே இருந்தவர். அவரது ரஷ்யாப் பயணமாக இருந்தாலும், மலேசியா, சிங்கப்பூர் பயணமாக இருந்தாலும், இலங்கைப் பயணமாக இருந்தாலும் அவரது பயணம் என்பது கொள்கைப் பயணமாக,எப்போதும் வரலாற்றில் நிலைத்து நிற்கும் பயணமாக அமைந்திருப்பதை அவரது வாழ்க்கை நமக்கு உணர்த்துகிறது.

தந்தை பெரியார் 1940இல் பம்பாய் செல்கின்றார். அங்குச் சென்று திரும்பிவந்த பின்பு பம்பாய் பயணம் பற்றி ஈரோட்டிலே 12.01.1940இல் பேசுகின்றார் .அப்படிப் பேசுகின்றபொழுது, “நமது நாட்டிலிருந்து பிழைப்புக்காகப் பம்பாய் சென்றுள்ள தமிழர்கள் நமது இயக்க விசயங்களில் மிக அக்கறை எடுத்து வேலை செய்து வருகிறவர்கள். அன்புடன் அழைக்கிறார்களே என்று அங்குச் சென்றேனே ஒழிய, வேறில்லை.அவர்கள் என்னை அங்கு வரவேண்டுமென்று அழைத்தது தங்களுக்குத் தொண்டாற்றும் ஒருவரைக் காணவும் களப்படுத்தவுமேயாகும் என்று கருதினேன்…” என்று குறிப்பிடுகிறார்.அது மட்டுமல்லாது முதலில் பம்பாய் செல்லவேண்டாம் என்று கருதியது பற்றியும்,தோழர்கள் சில காரணங்களுக்காக அழைக்கிறார்கள் என்று தெரிந்தபோது அங்கு சென்றதாகவும் தந்தை பெரியார் அவர்கள் குறிப்பிடுகின்றார்.அந்தப் பயணத்தை எவ்வளவு கவனத்துடன் தந்தை பெரியார் அவர்கள் வடிவமைத்துப் பயணம் செய்திருக்கிறார் என்பது வியப்பாக இருக்கிறது.

அதுமட்டுமல்ல, பம்பாய் சென்றோமா, கூட்டத்தில் தனது கருத்துகளை எடுத்து வைத்தோமா என்றில்லாமல், அந்தப் பயணத்தில் தமிழ்மக்களை எவ்வளவு பொறுப்புணர்வோடு கவனித்திருக்கிறார் என்பதும் நோக்கத்தக்கது. தந்தை பெரியார் அவர்கள் தனது பம்பாய்ப் பயணத்தைப் பற்றி மேலும் குறிப்பிடுகிறபோது, “6ஆம் தேதி காலை தாதர் போய்ச் சேர்ந்தோம்.இந்தத் தாதர் என்ற இடத்தில்தான் நமது தமிழர்கள் 2000 பேர்களுக்கு மேலாக வசிக்கிறார்கள். அவர்கள் திருநெல்வேலி, இராமநாதபுரம், மதுரை ஜில்லாக்களைச் சேர்ந்தவர்கள். இவர்கள் அனைவரும் கூலிவேலைகள் செய்து வருபவர்கள். அதாவது, தொழிற்சாலைகளிலும், தோல் ஷாப்புகளிலும் வேலை செய்து வருபவர்கள். இவர்களைப் பார்த்தவுடன் என் மனம் மிகவும் கலங்கி விட்டது. ஏனெனில், நமது நாட்டிலிருந்து பம்பாய்க்குப் பிழைக்க வந்த ஆயிரக்கணக்கான தமிழர்கள் கூலி வேலைகள் செய்து கஷ்டப்படுவதும், பம்பாயிலிருந்து நமது நாட்டிற்குப் பிழைக்கவரும் பனியாக்களும்,குஜராத்திகளும்,மார்வாடிகளும் நம் நாட்டின் செல்வங்களைச் சுரண்டிக்கொண்டு முதலாளிகளாய் வாழ்வதும் ஞாபகத்திற்கு வந்து என் மனதை மிகவும் வாட்டிற்று. (‘வட நாட்டில் பெரியார்’ -தொகுதி1, தொகுப்பாசிரியர் கி.வீரமணி, பக்கம் 34).

அய்யாவின் அடிச்சுவட்டைப் பின்பற்றும் திராவிடர் கழகத் தலைவர் அய்யா ஆசிரியர் கி.வீரமணி அவர்கள் பயணத்தை எவ்வளவு விரும்புகிறவர் என்பதை நாம் அறிவோம். ஓராயிரம் உடல் உபாதைகள் இருந்தாலும் அதனை எல்லாம் ஓரம் கட்டி வைத்து விட்டுக் கொள்கை முழக்கம் செய்திட ஒவ்வொரு ஊராக, இந்தியாவின், உலகின் பல பாகங்களில் சுற்றுப்பயணம் செய்யும் அவரது பயணமும் நமக்கு உற்சாகம் ஊட்டுவதும் வழிகாட்டுவதும் ஆகும். மறைந்த மதுரை வழக்குரைஞர் அண்ணன் கி.மகேந்திரன் அவர்கள் ஒருமுறை பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது “1970களில் மேலூருக்கு வந்து அய்யா ஆசிரியர் கூட்டம் ஒன்றில் பேசினார். அப்போது பேருந்து கிடைக்காததால் சென்னைக்கு ஒரு லாரியில் ஏற்றி உட்காரவைத்து அனுப்பினோம் என்றார். நான் வியப்பாக ‘என்னது, அய்யா ஆசிரியர் அவர்கள் லாரியில் சென்னைக்குச் சென்றாரா!’ என்றபோது ‘ஆமாம் அண்ணே, அய்யா ஆசிரியர் அவர்கள் இதய அறுவை சிகிச்சை செய்தபின்புதான், முறையாக பயண வாகனங்களை உபயோகிக்கிறார். அதற்கு முன்பு இப்படியெல்லாம் இல்லை’’ என்றார். அப்போது எனக்கு அய்யா ஆசிரியர் அவர்கள் தன்னுடைய ‘அய்யாவின் அடிச்சுவட்டில்’ என்னும் நூலில் தானும் டாக்டர் கலைஞர் அவர்களும் மாட்டுவண்டியில் முளைக் கம்பைப் பிடித்துக்கொண்டு பயணம் செய்து பிரச்சாரக் கூட்டத்தில் பேசியது பற்றி எழுதியது நினைவுக்கு வந்தது.

பகுத்தறிவாளர்களுக்கு இயல்பாகவே பயணம் செய்வதில் பெரும் விருப்பம் உண்டு. அமெரிக்காவில் உள்ள பெரியார் பன்னாட்டு அமைப்பின் தலைவர் மருத்துவர் அய்யா சோம.இளங்கோவன் அவர்களும்,அம்மா மருத்துவர் சரோஜா இளங்கோவன் அவர்களும் பல நாடுகளுக்குச் சுற்றுலா சென்றதும்,அந்தப் பயணங்களை எல்லாம் ஒளிப்படங்களோடு பதிவு செய்து நூலாக்கியதும் நினைவுக்கு வருகிறது.

எனவே, உலகச் சுற்றுலா நாள் என்று சொல்லப்பட்டாலும் செப்டம்பர் 27 என்பது நம்மைப் பொறுத்த அளவில் அது பயணம் செய்வதை ஊக்குவிக்கும் நாள். சுற்றுலா செல்வது பலவகையில் நன்மை பயக்கும் என்றாலும், அதைவிட கொள்கைக்கான பயணம் என்பது நமக்கு உற்சாகமும் உணர்ச்சியும் அளிப்பது ஆகும். அந்த வகையில் செப்டம்பர் 27 உலக சுற்றுலா நாள் என்பது தந்தை பெரியாரின் பயணத்தைத் தொடர்ந்து அவர்தம் அடிச்சுவட்டில் அய்யா ஆசிரியர் அவர்கள் பயணம் செய்வதை நம் மனதில் இருத்திக்கொண்டு கொள்கைக்கான பயணத்தை ஊக்குவிக்கும் நாளாக நாம் எடுத்துக்கொள்வோம்.பயணம் தொடர்வோம்! தந்தை பெரியாரின் கொள்கையைப் பரப்புவோம்!

நன்றி : உண்மை மாதம் இருமுறை இதழ் ,செப்டம்பர் 16-30,2024

உலகத் தொண்டு நாளும் தீர்வுகளும்-முனைவர் வா.நேரு

 

அன்னை தெரசாவை நாம் அறிவோம். தெருவில் குளிரில் நடுங்கிக் கொண்டு கிடந்த தொழுநோயாளிகளைத் தொட்டுத் தூக்கி, அவர்கள் புண்களுக்கு மருந்திட்டு, அவர்களுக்கு உணவளித்து, அவர்களுக்கான பாதுகாப்பை அளித்தவர். 1910இல் வெளி நாட்டில் (அல்பேனியா) பிறந்த அவர் 1928இல் இந்தியாவிற்கு வருகின்றார். 1948இல் இந்தியக் குடியரிமையைப் பெறுகின்றார். 1950ஆம் ஆண்டில் கொல்கத்தாவில் ‘மிசனரிஸ் ஆஃப் சேரிட்டி’ என்னும் நிறுவனத்தை நிறுவுகிறார்.அதன் மூலம் ஏறத்தாழ ஓர் அரை நூற்றாண்டு காலம் ஏழைகளுக்காகவும்,கைவிடப்பட்டவர்களுக்காகவும் இறக்கும் தறுவாயில் இருப்பவர்களுக்காகவும் தன் வாழ்வை அர்ப்பணித்தார். அவருடைய பணி உலகம்ஹ முழுவதும் அங்கீகரிக்கப்பட்டது. அதன் ஒரு பகுதியாகத்தான் அவருக்கு நோபல் பரிசு 1979இல் கிடைத்தது. நோபல் பரிசு தவிர இந்தியாவின் பாரத ரத்னா உள்ளிட்ட பல உயர் விருதுகளைப் பெற்றவர் அவர். தன்னுடைய உயிரைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல், மற்ற மனிதர்களின் உயிர்களைக் காப்பாற்றப் பாடுபட்டவர். அவர் 1997ஆம் ஆண்டு செம்டம்பர் 5ஆம் நாள், தன்னுடைய 87வயதில் இயற்கை எய்தினார்.

2012ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 17ஆம் நாள் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானத்தின் மூலமாக அன்னை தெரசாவின் நினைவு நாளான செப்டம்பர் 5ஆம் தேதியை சர்வதேசத் தொண்டு நாளாக அய்க்கிய நாடுகள் சபை அறிவித்துள்ளது. மனித நேய நெருக்கடிகள், உலக அளவில் மனிதர்களின் துன்பங்களைத் தணிப்பதில் தொண்டின் பங்கினை அங்கீகரிக்கின்ற வகையில் அன்னை தெரசா அவர்களின் பணி உள்ளிட்ட தொண்டு நிறுவனங்கள் மற்றும் தனி நபர்களின் முயற்சிகளை அங்கீகரிப்பதற்காக இந்தத் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்படுவதாக அய்க்கிய நாடுகள் சபை அறிவித்தது. (ஏ/RES/67/105). 2013ஆம் ஆண்டிலிருந்து செப்டம்பர் 5ஆம் நாள் உலகத் தொண்டு நாளாகக் கடைப்பிடிக்கப்பட்டு வருகிறது.

இல்லறம், துறவறம் என்னும் இரண்டு சொற்கள் மட்டுமே புழங்கிக் கொண்டிருந்த உலகில் தொண்டறம் என்னும் சொல்லைத் தந்தை பெரியார் அவர்கள் உருவாக்கினார். ‘மனிதன் தானாகப் பிறக்கவில்லை, எனவே, தனக்காக மட்டுமே வாழக்கூடாது என்றார்.

உனக்குப் புகழ் வேண்டும், பெருமை வேண்டும் என்றால் மற்றவர்களுக்குத் தொண்டு செய்து அதன் மூலம் பெற்றுக்கொள் என்றார்.
“நீங்கள் எவ்வளவு பெரிய இடத்திற்குச் சென்றாலும், யார் யார் உங்களுக்கு உதவினார்களோ வாழ்க்கையில், அவர்களுக்கெல்லாம் உதவுங்கள். அதற்கு அப்பாற்பட்டு, நீங்கள் யாருக்கெல்லாம் உதவவேண்டுமோ, அவர்களுக்கெல்லாம் உதவுங்கள். உதவி செய்வதில் ஏற்படும் மகிழ்ச்சி இருக்கிறதே – மனநிறைவு இருக்கிறதே, அது வேறு எதிலும் கிடையாது. அதைத்தான் தந்தை பெரியார் அவர்கள், தொண்டறம் என்று சொன்னார்கள்.” என்று திராவிடர் கழகத் தலைவர் ஆசிரியர் கி.வீரமணி (விடுதலை 2.10.2014) அவர்கள் ஒரு திருமண விழாவிலே குறிப்பிடுகின்றார். அடுத்தவர்களுக்கு உதவி செய்வதே தொண்டறம்.அது எந்தவிதமான எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல் செய்யப்படுகிறபோது மிக உயர்ந்த அறமாக உயர்ந்து நிற்கிறது.

உலகத்தொண்டு நாள் ஏன் கடைப்பிடிக்கப்படுகிறது என்பது பற்றி அய்க்கிய நாடுகள் சபை தன்னுடைய இணையதளத்தில் ஒரு விளக்கம் கொடுத்திருக்கிறது. சர்வதேச நாள் என்பது ஒரு சக்திவாய்ந்த வாதிடக்கூடிய ஒரு கருவி என்று குறிப்பிடுகிறது.உலகில் நிலவும் கவலைக்குரிய பிரச்சனைகள் குறித்துப் பொதுமக்களுக்குத் தெரிவித்து அவர்களுக்கு விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்து
வதற்கும் ,அந்தப் பிரச்சனைகளைத் தீர்ப்பதற்கு அரசியல் தீர்வுகளையும் இருக்கும் வளங்களைப் பற்றிய தகவல்களையும் திரட்டுவதற்கும் ,மனித குலத்தின் சாதனைகளைக் கொண்டாடுவதற்கும் சர்வதேச நாள்கள் கடைப்பிடிக்கப்பிடிக்கப்படுகின்றன என்று குறிப்பிடுகிறது.அந்த வகையில் சர்வதேச தொண்டு நாள் என்பது உலகில் இன்னும் வறுமையாலும், கல்வி இன்மையாலும் அவதிப்படும் மக்களைப் பற்றியும் ,அவர்களுக்கு உதவும் தொண்டு நிறுவனங்களைப் பற்றியும் அறிந்து கொள்ளும் ஒரு நாளாக செப்டம்பர் 5 அமைகிறது.

மக்களுக்குத் தொண்டு செய்யும் மத நிறுவனங்கள் அவர்களுக்குத் தொண்டு செய்வதோடு நிறுத்திக்கொள்கின்றன. அதனைச் சிலர் கடவுளுக்குச் செய்யும் சேவை என்று கூறுகின்றனர்- அன்னை தெரசா அவர்களைப் போல. ஆனால், ஏன் அவர்கள் இப்படி இருக்கிறார்கள், அவர்கள் ஏழைகளாக இருப்பதற்குக் காரணமென்ன? அவர்கள் படிப்பு இல்லாமல் இருப்பதற்குக் காரணமென்ன? பெண்கள் ஏன் படிக்கக்கூடாது என்று சில மதவாதிகள் சொல்கிறார்கள், அதனை மிகக் கடுமையாகக் கடைப்பிடித்து,அதனை மீறுகிறவர்களைத் தண்டிக்கிறார்கள் என்பதைப் பற்றி யோசிப்பதில்லை .மனிதர்கள் ஏன் ஆடு மாடுகளைப் போல உணவும் இன்றி, முறையான உடையும் இன்றித் தெருக்களிலே கிடக்கிறார்கள்? இதற்கான காரணம் என்ன? இந்தப் பிரச்சனைகளைத் தீர்ப்பதற்கு நிரந்தரமான தீர்வு என்ன என்பது பற்றியும் தொண்டு நிறுவனங்கள் யோசிப்பதில்லை; யோசிக்கத் தூண்டுவதுமில்லை.

மற்றவர்களுக்குத் தொண்டறம் செய்யவேண்டும் என்பதைத் தன் வாழ்நாள் செய்தியாக ,ஒவ்வொரு செயலிலும் நிரூபித்த தந்தை பெரியார் அவர்கள்,உலகம் முழுவதும் இருக்கும் மக்கள் துன்பப்படுவது ஏன், அதிலும் குறிப்பாக இந்தியாவில் இருக்கும் தாழ்த்தப்பட்ட,பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களும், பெண்களும் கடுமையான உழைப்பாளிகளாக இருந்தும் பெரும் துயரம் அடைவது ஏன் என்பதை மிக ஆழமாக யோசித்தார். இனிவரும் உலகம் எப்படி எப்படியெல்லாம் அமையவேண்டும் என்பதற்கு அறிவியல் அடிப்படையிலான தீர்வுகளை முன்வைத்தார்.அந்தத் தீர்வுகளுக்கு முன் நிபந்தனையாகப் பொது உரிமையும்,பொது உடைமையும் அமைந்தன. இவற்றின் மூலமே துன்பப்படும் எளிய மனிதர்களின் துயரங்கள் துடைக்கப்படும் என்று தந்தை பெரியார் அவர்கள் நம்பினார்.அதனையே தன் வாழ்நாள் முழுவதும் கடைப்பிடித்துப் பரப்பினார்.

இந்தியாவில் இருக்கும் பணக்காரர்கள் மனம் உவந்து ஏழைகளுக்கு உதவுதன் மூலம் ஏழை-பணக்காரன் பிரச்சனையைத் தீர்த்துவிடலாம் என்று காந்தியடிகள் நினைத்தார்; செயல்பட்டார். அவருடைய சீடரான வினோபா ‘பூமிதான இயக்கம்’ என்று ஒரு பெரிய இயக்கத்தையே நடத்தினார்.தற்காலிமாகச் சிலருக்கு இவை நன்மை பயத்ததே தவிர நிரந்தமான தீர்வைத் தரவில்லை. எனவே தொண்டறத்தை ஊக்குவிக்கக் கூடிய அதே நிலையில் நிரந்தரமான தீர்வினைப் பற்றியும் உலகம் யோசிக்கவேண்டும். அதற்குத் தோழர் காரல்மார்க்ஸ் மற்றும் தந்தை பெரியாரின் சிந்தனைகளே தீர்வைத் தரும்.

மதத்தின் அடிப்படையில் தாங்கள் உயர்ந்த ஜாதி, உயர்ந்த இனம் என்னும் மனப்பான்மை ஒழிய வேண்டும் .மனிதர்கள் துன்பப்படுவதற்கு அவர்கள் முற்பிறவியில் செய்த பாவம்தான் காரணம் என்னும் விதிக்கோட்பாடு அழியவேண்டும். மனிதர்களின் மனங்களில் இருந்து அப்படிப்பட்ட கோட்பாடுகள் அடியோடு அகலவேண்டும். அப்படி அவை ஒழிந்த நிலையில்தான் மனித இனம் முழுமையாகத் துன்ப நிலையிலிருந்து விடுபடமுடியும். ஆண்களும் பெண்களும் சம உரிமை படைத்தவர்களாக உலகில் வாழமுடியும். எனவே, அப்படிப்பட்ட ஒரு நிலையை நோக்கி உலகம் செல்லும் நாளைப் பற்றியும் சிந்தனை செய்யும் நாளாகவும் உலகத்தொண்டற நாள் செப்டம்பர் 5 அமையட்டும். அனைவருக்கும் உலகத் தொண்டற நாள் வாழ்த்துகள்.

நன்றி ; உண்மை மாதம் இருமுறை இதழ் செப் -1-15 ,2024