சிவப்பு நிறத் திரவம்....சிறுகதை....வா.நேரு

                                        சிவப்பு நிறத் திரவம்....சிறுகதை

                                          (வா.நேரு)

திருவனந்தபுரம் வியப்பை ஊட்டும் ஊராக இருந்தது. மேடும் பள்ளமுமாய் இருக்கும் சாலைகள்,எவ்வளவு மழை பெய்தாலும் சாலையில் தேங்கி நிற்காமல் கண நேரத்தில் ஓடி விடும் மழை நீர்.தமிழில் நாம் பேசினாலும் அவர்கள் அதனைப் புரிந்து கொண்டு ,கடைகளில் பொருட்களை எடுத்துக்கொடுக்கும் நேர்த்தி என குமணனுக்கு வியப்பாகவே இருந்தது. இன்றோடு திருவனந்தபுரத்திற்கு வந்து ஐந்து நாட்கள் ஆகியிருந்தது.திருவனந்தபுரத்திலிருந்து நாகர்கோவில் செல்லும் பாதையில் குமணன் பயிற்சி எடுக்கும் அந்தப் பொதுத்துறை நிறுவனத்தின் பயிற்சி நிலையம் இருந்தது.குமணனோடு அவனது ஊரைச்சார்ந்த மூன்று அதிகாரிகளும் அந்தப் பயிற்சி நிலையத்திற்கு வந்திருந்தனர்.

பயிற்சி நிலையத்தில் ஒரே அறையில் தங்கியிருந்த நால்வரும், காலையில் பயிற்சி,இரவில் மறு நாள் பயிற்சிக்கான சில வேலைகள் என்று தொடர்ச்சியாக ஓடிக்கொண்டிருந்தது.அன்று சனிக்கிழமை மாலை. மறு நாள் விடுமுறை. இன்னும் ஒரு சில நாளில் பயிற்சி முடிவடைய இருந்த நிலையில் இரவு உணவுக்கு முன் அறையில் கூடியிருந்தனர். குமணினின் நண்பன் நடராஜன் மெல்ல ஒரு பையில் இருந்த அந்தப் பாட்டிலை எடுத்து வெளியில் வைத்தான். நாம் இந்த நாளை இனிமையாகக் கொண்டாடப்போகிறோம். இதனைச்சாப்பிட்டு விட்டு இரவு சாப்பாட்டிற்கு போகலாம் என்று சொல்லிவிட்டு , நாலு கண்ணாடிக் குவளைகளில் அந்த மதுவை பாதி,பாதியாய் ஊற்றினான்.

அவன் ஊற்றுவதை அமைதியாகப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த குமணன் அந்த இடத்தை விட்டு வெளியில் செல்ல நினைத்து எழுந்தான்.

குமணன் கையைப் பிடித்த நடராசன்'உட்காருங்கள்: நண்பரே,இது வெறுமனே ஒரு நட்பின் பரிமாற்றம். கொஞ்சமாகக் கூட குடியுங்கள்.தப்பில்லை.வெளியில் போகவேண்டாம்' என்றான்.

குமணன் ' இல்லை நடராசன்,எனக்கு இது பிடிக்காது,நீங்களும் குடிக்கக் கூடாது என்று விரும்புவன் நான் .இந்தப் பழக்கம் கொடுமையானது " என்ற போது

கடகடவென சிரித்த் நடராசன் ' என்னங்க, சின்னப் பிள்ளைகள் எல்லாம் குடிக்கிறது. நீங்க முக நூலில் எல்லாம் பார்ப்பது இல்லையா ,இவ்வளவு வயதாகிறது,குடிப்பது பிடிக்காது,குடிக்க மாட்டேன்  என்று சொல்கிறீர்கள் " என்றான்.

அந்தப் பக்கம் உட்கார்ந்திருந்த குரு ,சிறிய புன்னகையோடு ' மாமா,இதுவெல்லாம் ஒரு உணவுப் பழக்கம் மாமா,பழகாத வரைக்கும் ஒரு மாதிரியா இருக்கும்,பழகிவிட்டால் உங்களுக்கே கொஞ்ச நேரம் அப்படியே ஆகாயத்தில் பறப்பது போல் இருக்கும். நாற்பது வயதாகிறது உங்களுக்கு,இந்த ஊரில் ய நமக்குத் தெரிந்தவர்கள்.யாரும் கிடையாது. நம்மைக் கண்காணிப்பவர்கள் யாரும் இல்லை.நாம் தான் இங்கு இராஜா,கொஞ்சமாக கம்பெனி கொடுங்கள் ,வாங்க ' என்றான்.

பேசாமல் இருந்த குமணன் மனதிற்குள் தன்னுடைய இளமைக் கால நண்பன் இராமசாமி நினைவு ஓடியது.

குமணனோடு 1- ஆம் வகுப்பு முதல் 12-ஆம் வகுப்பு வரை உடன் படித்த நண்பன் இராமசாமி.எப்போதும் துறு துறுவென இருப்பான். 6-ம் வகுப்பு படிக்கும்போது கபடி விளையாட்டு விளையாட ஆரம்பித்தான்.

அவன் கபடிக் கபடி என்று பாடி வருவதே அழகாக இருக்கும். குமணன் பாடிப்போனால் இரண்டு நிமிடத்திற்கு மேல் பாட முடியாது. 'கபடி,கபடி ' எனப் பாடி ஓடு வருவதிலேயே குறியாக இருப்பான். இராமசாமி அப்படி இல்லை. 5பல நிமிடங்கள் நிறுத்தி கபடி,கபடி எனப் பாடிக்கொண்டே இருப்பான். எதிர்தரப்பினர் நிற்கும் மைதானத்திற்குள் நின்று கபடி கபடி எனப்பாடிக்கொண்டே இருப்பான். சுற்றி சுற்றிப் பார்த்து அவன் பாடும் விதமும், ஏறிப் பிடிக்க வருபவர்களை தொட்டு விட்டு அவன் நடுக் கோட்டை வந்து தொடுவதும் மிக வியப்பூட்டவதாக இருக்கும்.

அப்படித்தான் ஒருமுறை குமணன் இராமசாமிக்கு எதிர் தரப்பில் இருந்தான். இராமசாமி பாடி வரும்போது எப்படியும் பிடித்து அமுக்கி விடவேண்டும் என்னும் ஆசை இருந்தது குமணனுக்கு.பககத்த்ல் இருப்பவர்களிடம் சொல்லி இருந்தான் குமணன். கபடி,கபடி எனப் பாடி வந்த இராமசாமியை வளைத்துப் பிடிக்க நெருங்கி வரும்போது, கபடி கபடி எனப் பாடிக்கொண்டே ஒரு காலை தரையில் நன்றாக அழுத்தி வைத்துக்கொண்ட இராமசாமி,இன்னொரு காலால் குமணினின் நெஞ்சுக்கு மேலே கழுத்தை ஒட்டி காலால் எத்தினான். பிடிக்க வந்த குமணனன், கழுதை உதைத்தது போல இராமசாமி உதைத்த உதையால் கீழே விழுந்து விட்டான். கபடி,கபடி எனப் பாடிப்போய் ,கோட்டைத் தொட்ட இராமசாமி,மறுபடியும் குமணன் விழுந்த இடத்திற்கு ஓடி வந்தான். அதற்குள் எழுந்து விட்ட குமணன், பக்கத்தில் வந்த இராமசாமியை அடிக்க கபடி விளையாட்டு கொஞ்சம் களவரமாகி விட்டது.

இப்படித்தான் இராமசாமி அபாரமான விளையாட்டுத் திறமை உள்ளவனாக இருந்தான். கபடி விளையாட்டில் மண்டல அளவில் நடந்த போட்டியில் குமணன் படித்த அரசுப்பள்ளிக்கே முதல் பரிசு கிடைத்தது.அதற்கு முழுமுதற்காரணம் இராமசாமிதான். குமணன் மற்றும் பலர் அந்த அணியில் இருந்தாலும் அனைவரும் இராமசாமியால் தான் போட்டியில் வெற்றி பெற்றோம் என்பதை ஒப்புக்கொண்டனர்.

பத்தாம் வகுப்பில் நல்ல மதிப்பெண் எடுத்து குமணன் வெற்றி பெற்றிருந்தான். இராமசாமி குறைவாக  மதிப்பெண் எடுத்திருந்தான். இரண்டு பேரும் பக்கத்து ஊரில் இருக்கும் மேல் நிலைப்பள்ளியில் பதினோராம் வகுப்பு சேர்ந்தனர். அங்கு சேர்ந்த இராமசாமியை அந்தப் பள்ளி மிக நன்றாகப் பயன்படுத்தியது. மாநில அளவில் நடைபெற்ற கபடி போட்டிகளில் எல்லாம் அந்தப் பள்ளி வெற்றி பெற்று கோப்பைகளை வாங்கி வந்தது.அதற்கு முக்கியமான காரணமாக இராமசாமி இருந்தான்.குமணன் படித்த பள்ளியில் படித்தவர்களுக்கு மட்டுமல்ல அந்த வட்டார அளவில் படித்தவர்கள் அனைவருக்கும் இராமசாமியைத் தெரிந்திருந்தது கபடி விளையாட்டால்.

அன்றைக்கு குமணனும் ,இராமசாமியும் ஊரில் இருந்து கொண்டு வந்திருந்த மதியச்சாப்பாட்டை சாப்பிட போகும் நேரத்தில்தான் அந்தப் பள்ளியின் விளையாட்டு ஆசிரியர் பாரி இராமசாமியை அழைத்தார். குமணனும் உடன் சென்றான். இராமசாமியிடம் ஆசிரியர் பாரி ' இராமசாமி,உன்னை மாதிரி கபடி விளையாடுகிற ஒரு கபடி ஆட்டக்காரனை என்னுடைய 30 வருட ஆசிரியர் அனுபவத்தில் பார்த்ததில்லை.அவ்வளவு அருமையாக விளையாடுகிறாய்.இந்த 12-ஆம் வகுப்பில் மட்டும் தேர்ச்சி ஆகிவிடு. தேர்ச்சி ஆகிவிட்டால்,விளையாட்டுக்கு முன்னுரிமை கொடுக்கும் ஒரு கல்லூரியில் சேர். கல்லூரியில் நீ விளையாடி பல்கலைக்கழக விளையாட்டு வீரராகி விடுவாய். தமிழ் நாடு, அகில இந்திய அளவில் கூட கபடி விளையாட்டில் தேர்வு ஆகுவதற்கான வாய்ப்பு உண்டு " என்று பாரட்டி சில கல்லூரிகளின் பெயர்களையும் குறிப்பிட்டார்.

மேல் நிலைப்பள்ளி வந்து இரண்டு மூன்று ஆண்டுகள்தான் ஆகியிருந்தது.பாடங்கள் மிகவும் கடினமாக இருந்தன குமணனுக்கே.இராமசாமிக்கு ஆங்கிலப்பாடம்தான் மிகக் கடினமாக இருந்தது. 10-ஆம் வகுப்பில் நூற்றுக்கு 35 மதிப்பெண்கள் எடுத்து வெற்றி பெற்றிருந்தான். 12-ஆம் வகுப்பில் நல்ல மதிப்பெண் எடுத்து வெற்றி பெற வேண்டும் என்னும் கவலை குமணனுக்கு இருந்தது. தான் செல்லும் கல்லூரிக்கே இராமசாமியையும் அழைத்துச்செல்லவேண்டும் என்று குமணன் நினைத்திருந்தான். விளையாட்டுக்கும்,படிப்புக்கும் முன்னுரிமை கொடுக்கும் சில கல்லூரிகளைப் பற்றிய விவரங்களை எல்லாம் குமணன் சேர்த்து வைத்திருந்தான்.

12-ம் வகுப்பு தேர்வு முடிவு வந்தபோது, குமணன் வெற்றி பெற்றிருந்தான். ஆனால் அவன் நினைத்த மதிப்பெண்கள் கிடைக்கவில்லை. இராமசாமி ஆங்கிலப்பாடத்தில் 3 மதிப்பெண்கள் குறைவாக எடுத்து தோல்வி அடைந்திருந்தான். இராமசாமியின் வீட்டிற்குச்சென்ற குமணன் அவனுக்கு ஆறுதல் கூறினான். 'வெற்றி,தோல்வி எல்லாம் விளையாட்டு வீரனுக்கு மிக இயல்பானதுதானே ' என்றெல்லாம் இராமசாமியிடம் சொல்லிப்பார்த்தான் குமணன். ஆனால் இராமசாமி மிக இறுக்கமாக இருந்தான். தொடர்ந்து பல கல்லூரிகளுக்கு விண்ணப்பம் போட்டிருந்த நிலையில் ஒரு கல்லூரியில்,தூரம் அதிகம் இருந்தாலும் குமணன் கேட்ட பாடப்பிரிவு கிடைத்தது. குமணன் போய்ச்சேர்ந்து பாடம்,படிப்பு என்று போய் விட்டான்.

முதலாம் ஆண்டு முடித்து,விடுமுறையில் இருந்தபோது, இராமசாமி மீண்டும் 12-ம் வகுப்பு ஆங்கிலப்பாடம் மட்டும் மறுபடியும் எழுதியிருந்தேன். குமணன் ஊரில் இருந்தபொழுதுதான் 12-ஆம் வகுப்பு தேர்வு முடிவுகள் வந்திருந்தது. மாலை முரசில் பார்த்தபொழுது இந்தமுறையும் இராமசாமியின் எண்ணைக் காணோம். மறுபடியும் தோல்வி.குமணன் மறுபடியும் இராமசாமியிடம் தேர்வு எழுதச்சொன்னபோது ,பார்ப்போம், நான் விவசாயத்தை முழுமையாகப் பார்க்கப்போகிறேன் என்றான்.

7,8 ஆண்டுகள் கழித்து ஒரு திருமண வீட்டில் இராமசாமியைச்சந்தித்தான் குமணன். திருமணத்திற்கு முந்தைய இரவு. நண்பர்களுக்கு விருந்து என்று திருமணம் முடிக்கப்போகும் மணமகன் அழைத்திருந்தான். பள்ளித்தோழன் என்ற முறையில் குமணன் போயிருந்தான். இராமசாமியும் வந்திருந்தான். அன்றுதான் இராமசாமி குடிப்பதைக் குமணன் பார்த்தான்.'என்ன இராமசாமி,இதை எப்பப் பழகின...விளையாட்டு வீரனடா நீ ' என்ற போது 'பழசய,பேசிக்கிட்டிக்கிட்டு இருக்காதே 'என்றான் குமணன்

பல ஆண்டுகள் கழித்து தனது சொந்த ஊருக்குச்சென்ற குமணன், தன்னுடைய செவக்காட்டிற்குப் போவதற்காக அதிகாலையில் கிளம்பினான். காலையில் செவக்காட்டிற்குப் போவது என்பது குமணனுக்கு மிகவும் பிடித்தது.புளிய மரங்கள் அடர்த்தியாக இருக்கும் அந்தச்சாலையில் காலையில் 6 மணி அளவில் சென்றபோது , ஒரு மரத்திற்குக் கீழ் இராமசாமியைப் பார்த்த குமணன் திடிக்கிட்டான். கண்கள் எல்லாம் சிவந்து, கையில் மதுக்குப்பியோடு அதிகாலையில்; பார்த்த குமணன் அரண்டு போனான்.

'என்னடா, இராமசாமி இந்த நேரத்தில் கையில் மதுக்குப்பியோடு ' என்றபோது

அமைதியாக குமணனை உற்றுப்பார்த்த இராமசாமி' குமணனா,நீ எப்படா வந்த...' என்று மெல்லியதாக விசும்பதுபோலக் கேட்டபோது குமணனுக்குத் தூக்கி வாரிப்போட்டது.

'குமணா,போட்டது சரியா விளையல,கடன் இருக்கு, எனக்கு சாராயம் இல்லாமல் இருக்க முடியலடா, இராத்திரி,பகல் எப்ப என்றாலும் திரும்பத் திரும்ப குடிக்கணும் போல இருக்கு ' என்ற போது,

அவனையும் அழைத்துக்கொண்டு அவனுடைய வீட்டிற்குப் போனான் குமணன்.

குமணினிடம் இராமசாமியின் மனைவி ஒரு பாட்டம் பாடி முடித்தாள் ' நல்லாத்தானே இருந்தாரு, எப்ப இந்தச்சாராயத்தைக் குடிச்சு பழகுனாரா,இப்படி ஆயிட்டாரு...' என்று அழுது அழுது தன்னுடைய வேதனைகளை எல்லாம் குமணனிடம் கொட்டித்தீர்த்தாள்.

இராமசாமியின் 5 வயது மகள் குமணனின் பக்கத்தில் வந்து நின்று வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் "குடுச்சுப்போட்டு வந்து அம்மாவை அப்பா அடிக்கிறாரு " என்றாள் அந்த சின்னப்பெண் குமணனிடம்...

குடிப்பழக்கத்தை விடுவதற்கு மருத்துவமனையில் சேர்க்கலாம் என்று சொல்லி ஒரு மருத்துவமனையில் சேர்த்து விடுவதற்கும் ஏற்பாடு செய்துவிட்டு மீண்டும் தான் வேலை பார்க்கும் ஊருக்குத் திரும்பிவிட்டான் குமணன்.

சில மாதங்கள் கழித்து ஊருக்குப் போனபோது இராமசாமியின் வீட்டிற்குப் போனான் குமணன். 'அந்த மருத்துவ மனைக்கு போய் விட்டு வந்து ஒரு மாதம் குடிக்காமல் இருந்ததாகவும், இப்போது மீண்டும் குடிக்க ஆரம்பித்து விட்டார் ' என்றும் சொல்லி 'காலையில் வீட்டை விட்டுப்போனார்,இன்னும் காணவில்லை ' என்று சொன்னபோது நேரத்தைப் பார்த்தான் குமணன். காலை 11 மணி.இதுவரை வீட்டில் சாப்பிடாமல் எங்கு குடித்து விட்டு படுத்துக்கிடக்கிறாரோ என்று சொன்னபோது இராமசாமியைத் தேடிப்போனான் குமணன்.

ஊரின் தெற்குப் புறத்தில் இருந்த அந்தக் கோயிலுக்கருகில் படுத்துக்கிடந்த இராமசாமியைப் பார்த்தபொழுது, நல்ல குடிபோதையில் இருந்தாலும் குமணனைக் கண்டு கொண்டான் இராமசாமி. 'மாப்ள,எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சு. சாராயம்தான் இப்போ சாப்பாடு. இன்னும் கொஞ்ச நாளில் நான் செத்துப்போவேன். சொல்லி விடுவாங்க...முடிஞ்சா வந்து விட்டுப் போ ' என்றதும் தூக்கி வாரிப்போட்டது குமணனுக்கு.எப்படி இவனை பழைய நிலைமைக்கு கொண்டுவருவது என்று விழித்தான் குமணன்.

ஆறு மாதத்தில் அதே மாதிரி இராமசாமி செத்துப்போனான் என்று செய்தி வந்த போது ,சொல்லண்ணாத்துயரம் நெஞ்சை அடைத்தது. அவனது இறுதி ஊர்வலத்தில் நடந்தபோது ,அவனது கபடி விளையாட்டும் திறனும் மீண்டும் மீண்டும் கண்ணுக்குள் வந்து கொண்டே இருந்தது.

சிந்தனையில் இருந்த குமணனை நடராசனின் குரல் கலைத்தது. " நாங்கள் இரண்டு குவளை குடித்து முடித்து விட்டோம்.நீங்களும் வாருங்கள் என்றால் ஏதோ பித்துப்பிடித்தது போல அமர்ந்திருக்கிறீர்களே ' என்று நடராசன் சொன்ன போது மவுனமாக அவர்களைப் பார்த்த குமணன்,

'நீங்கள் கண்ணாடிக் குவளைக்குள் ஊற்றி வைத்திருக்கிற அந்த சிவப்பு நிறத் திரவம், எனது நண்பன் இராமசாமியின் இரத்தமாகவே எனக்குத் தோன்றுகிறது. நான் எங்கே இருந்தாலும் என்னால் குடிக்க இயலாது ' என்று சொல்லிக்கொண்டே அந்த அறையை விட்டு வெளியே வந்து கொண்டிருந்தான் குமணன்